Od Andreas'a C.D. Noctis'a

Szliśmy w ciszy, w każdym bądź razie nam ona nie przeszkadzała. Odprowadzałem Noc'a do miejsca, w którym się spotkaliśmy tak na wszelki wypadek, by nie wszedł w pułapki. Zatrzymałem się nagle, słysząc swego rodzaju piskanie małego pisklątka, a raczej tak je kwalifikowałem. Zmrużyłem oczy oglądając się siebie, czarnowłosy stał tuż obok mnie patrząc pytającym wzrokiem. 

Przyłożyłem tylko palec do ust i bez słowa skierowałem się w stronę drzewa, z którego ów pisk dochodził. Stąpałem cicho po runie, aby nie spłoszyć zwierzaka, odgarnąłem delikatnie krzaki, a wtem zauważyłem puszystą, białą kuleczkę.

- Ooo, jaki słodziak - nie mogłem powstrzymać się przed rozczulaniem nad istotką. Ostrożnie odplątałem łapkę, która zaklinowała się między gałązkami krzewu i wziąłem stworka na ręce. 

Błękitnooki przekrzywił lekko głowę, przyglądając się całej tej scenie, a ja miziałem mięciutkie futerko Puszka. Ta, inna nazwa na to nie pasuje. 

- Ym, przyszedłeś może ze strony topielców? - spytałem podnosząc na niego na chwilę wzrok i znów wróciłem do kulki. 

- Może, a co? - zmarszczył brwi w zastanowieniu. 

Podszedłem do niego z włochaczem, a ten ochoczo wskoczył Noctis'owi na ramię. Uśmiechnąłem się szeroko.

- Widzisz kuleczko... Ten pan cię zaprowadzi z powrotem do domku- powiedziałem do maleństwa, które popiskiwało szczęśliwe. Przymilało się do niego, łasząc do szyi wyższego mężczyzny. Rozczulający widok, eh, że też miałem do takich rzeczy słabość będąc łowcą. 

- Jaki on jest słodki, jasne, że go zaprowadzę - odparł również rozczulony mój nowy kolega, znaczy, był spoko więc chwilowo tak o nim sądziłem, aczkolwiek mogło to się zmienić w każdej chwili. Jeśli trochę z nim dłużej będę gadać, to może nim zostać, póki co była to tylko wysunięta teoria, a jak będzie w praktyce...zobaczymy.

 Poczochrałem lekko łepek kudłacza żegnając się z nim.

- To do kiedyś tam- rzuciłem krótko do Noc'a.

Pomachałem mu i ruszyłem w kierunku klasztoru, byłem zmęczony albo i nie... Sam już nie wiedziałem. Na miejscu musiałem żreć się z paroma idiotami, przez co znów naruszyli mój dobry humor co poskutkowało niemożnością w zaśnięciu. Nawet kot mi na to nie pozwalał, eh, wszyscy się na mnie uwzięli czy co do kija? 

• 
  

Minęło może sześć dni od dnia, kiedy spotkałem tego dziwaka. Do normalnym rzecz jasna nie należał, chyba ja także... 

Spacerowałem sobie tego popołudnia w masce i płaszczu po lesie. Wdrapałem się na jedną z gałęzi solidnego drzewa, z którego trenowałem celność w rzutach sztyletem. Ćwiczenie było faktycznie rutynowe do póki nie zauważyłem znajomej mi postury z daleka. Wszedłem nieco wyżej ukrywając się w liściach, dobrze się składało że przechodził właśnie pod gałęzią na której siedziałem. Czekałem na odpowiedni moment i skoczyłem na niego łapiąc za ramiona. Poleciał do razu do tyłu na glebę, a ja z szerokim uśmiechem satysfakcji sięgnąłem do maski, zdejmując ją z twarzy.

- No siema - przywitałem się siedząc na nim.

- No hej młody. Utrzymujesz taką samą wagę - zauważył.

- Skąd wiesz ile ważyłem wcześniej ? - zmrużyłem oczy patrząc na niego podejrzliwie, aczkolwiek zszedłem z niego podając rękę by pomóc wstać. 

<Noc? >